LEZING ZAAK DUTROUX

Om precies half acht neemt de Belgische commissaris ons mee terug in de tijd. Als de Belgische meisjes Julie en Melissa, acht en negen jaar oud, in juni 1995 verdwijnen, zit Alain achter zijn studieboeken. Hij doet die maand examen voor politieofficier. ‘Honderden kilometers werden afgezocht door evenzoveel politiemensen. De zaak liet het land niet los, maar de meisjes werden niet gevonden en mijn collega’s bleven met een wrang gevoel achter.’ Drie maanden later verdwijnen ook An en Eefje in Oostende.

Alain is nog maar net als adjunct-officier aan de slag of hij krijgt de opdracht de Cel Vermiste Personen (CVP) op te richten. Een uitdaging met een hoge moeilijkheidsgraad. De dubbele verdwijning van Julie en Melissa, Anne en Eefje houdt de Belgen in zijn greep. De expertise voor de opsporing van vermiste personen moet uit Engeland en de Verenigde Staten worden gehaald. Dat kost tijd, tijd die Remue niet heeft, want de roep van de politiek om resultaten is groot.
Een jaar later. Het is mei 1996, Remue heeft in Amerika net een FBI-opleiding van vier maanden achter de rug als de twaalfjarige Sabine Dardenne niet thuis komt van school. ‘De frustratie was groot. Sabine was de dochter van een politieman en dan ben je nog extra getriggerd. In augustus verdwijnt de 14-jarige Laetitia. Hoe bitter ook: alle meisjes hadden op dat moment één groot gemeenschappelijk factor, ze werden niet teruggevonden.

Elk open eindje dat er nog lag, liep dood. Om gek van te worden, in iets meer dan één jaar tijd zes meisjes verdwenen.’

Geen enkel lichtpuntje
Duizenden tips leiden niet tot maar één lichtpuntje. De Cel is ondersteunend in alle opzichten en dat blijkt te werken. Duikers, helikopters, computers. Zelfs bouwkundigen worden ingezet bij het forensisch onderzoek. Tijdens zijn vakantie komt er een lichtpuntje dat Alain uiteindelijk naar Marc Dutroux leidt. Soms vallen dingen zomaar samen. En daarmee op zijn plek.
Een non, met een bijna fotografisch geheugen en een getuige bij de ontvoering van Anne en Eefje plus een collega met een groot dossierkennis uit eerdere onderzoeken brengen schot in de zaak. Alain onderbreekt zijn vakantie en vliegt terug naar België, op weg naar de oplossing van een zaak die wereldbekend zou worden. Sabine en Laetitia worden gered. Een haarbreedte van de dood verwijderd.

Bitter
Terugkijkend op die hectische jaren memoreert de sympathieke Belg: ’Wij waren er niet klaar voor, we hadden de technieken niet, de middelen ontbraken. Door Marc Dutroux staan we nu waar we staan. Maar Dutroux is van aller tijden, het kan zo weer gebeuren.’  Een bitter gevolg van de Dutroux zaak was de parlementaire enquête die volgde. De verdenkingen waren vernederend. Remue waarschuwt. ´Er moesten mensen sneuvelen. Vandaag ben je als politieman een held, morgen rolt je kop. Zo ongeveer verliep het proces. Grote koppen in de krant. Dat maakt een mens heel klein. Later, ja later werden we als team van alle blaam gezuiverd, maar dat is geen nieuws voor de media.’

Alain Remue, een bevlogen politieman die zijn toehoorders urenlang weet te boeien. Kippenvelmomenten. ‘Bij iedere vermissing, bij ieder intens verdriet, ontdek je dat je grens verder ligt. Als mens kun je veel aan.’