URK, ROTS IN DE BRANDING
Tekst: Bert van Son
Foto’s: Henk Schuurmans en Kees van Houten
Ondanks het hete weer was het goed toeven in de bus. Het eerste doel was een wegrestaurant in de Meern, waar koffie en gebak op ons stonden te wachten. Hierna begon de reis naar Urk. Een flink deel van de reis werd afgelegd op de voormalige zeebodem van de Zuiderzee en voer onder andere over Zuidelijk en Oostelijk Flevoland en de Noordoostpolder. In Urk zette de chauffeur ons letterlijk naast de boot ‘Zuiderzee’ af, waarna we konden inschepen.
Nadat het anker gelicht was, koos de kapitein het ruime sop. De tocht ging in eerste instantie naar een groot windmolenpark in het IJsselmeer en werden hierover enige bijzonderheden verteld. Ook was vanuit de kust goed te zien dat het voormalige eilandje Urk een flink stuk boven de waterspiegel
uitstak in schril contrast met het nieuwe Urk dat een stuk lager ligt. Het is, zeg maar: “een rots in de branding”. Op de boot werd een lekkere lunch van kibbeling met frites en salade geserveerd.
Na zo’n anderhalf uur rondgedobberd te hebben, waarbij sommigen van ons ook even kapitein mochten zijn - althans de pet opzetten - voeren we weer de haven in en werden we getrakteerd met een rondrit door Urk. Om ons meer wijs te maken over Urk en zijn inwoners, reed er een gids mee. Deze gids vertelde op een wel heel bijzondere en bij tijd en wijle grappige wijze een groot aantal wetenswaardigheden over Urk. Duidelijk werd dat het dorp vroeger en nu letterlijk van de visvangst
leeft. Ook werden er diverse anekdotes verteld. Ik vroeg me onderweg weleens af of hij ook niet veel op het zogenaamde liegbankje bij de haven had gezeten of nog af en toe zit. Hij gaf ook een aantal tips mee die we beslist moesten zien bij de wandeling door Urk.
Na deze wetenswaardige en humoristische rondrit hadden we nog anderhalf uur de tijd om te voet Urk te verkennen. Dat Urk als het ware uit de vroegere Zuiderzee oprijst, werd duidelijk bij de soms toch wel steile klimmetjes van de smalle steegjes. Degene die niet zo goed ter been waren, konden echter genieten van het heerlijke weer op de diverse terrasjes die Urk rijk is. Indrukwekkend was toch wel het monument voor de Urkse vissers die tijdens hun werkzaamheden op het water waren omgekomen.
Het monument bestaat uit een beeld en 34 marmeren platen. Het beeld stelt een vissersvrouw voor, die nog één keer achteromkijkt naar zee, vanwaar haar geliefde(n) had(den) moeten komen. Op de 34 marmeren platen staan 368 namen van hen die op zee het leven verloren waaronder kinderen van 8, 10 en 11 jaar. Verder was het zeker de moeite waard om de vuurtoren, kerkjes, haven en de Urker scheepswerven te zien waarbij de botters en kotters de schuine helling worden opgetrokken om te worden gerepareerd. Na dit erg leuke uitstapje werd voor ons in restaurant ’t Maxend in Nistelrode een geweldig lekker diner geserveerd.
Nadat de inwendige mens wederom goed gevuld was, werden we door onze chauffeur veilig op de beide opstapplaatsen afgezet. Het was een erg leuke, ontspannende en wetenswaardige dagtocht waarbij ook de inwendige mens zeer zeker niet werd vergeten. En ´huisfotograaf´ Henk Schuurmans maakte weer mooie plaatjes, maar ditmaal werd hijzelf ook op de gevoelige plaat vastgelegd door Kees van Houten.
